Στις 9 Μαΐου 1945, πριν από 70 χρόνια, η ηττημένη Γερμανία, το Τρίτο Ράιχ, υπογράφει την άνευ όρων κατάπαυση πυρός, καθώς στο Βερολίνο εισέρχεται πρώτος και θριαμβευτής ο κόκκινος στρατός της Σοβιετικής Ένωσης. Σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και φυσικά στη Ρωσία η ημέρα αυτη αποτελεί ημέρα ιστορικής μνήμης της νίκης των λαών εναντίον του ναζισμου. Για άλλη μια φορα το πέρας ενός παγκοσμίου πολέμου δεν αφορά τη χώρα μας. Στην Ελλάδα έχουμε επιλέξει να θυμόμαστε την κήρυξη του πολέμου κατα της φασιστικής Ιταλίας στις 28 Οκτωβρίου 1940 και τις νίκες του στρατού μας στο ελληνοαλβανικό μέτωπο. Κανείς δεν αναφέρεται στην απελευθέρωση της Ελλάδας απο τους Γερμανούς και στην ύψωση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη από τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1944. Για μας η λήξη του πολέμου σηματοδότησε την αρχή των εμφυλίων δεινών και του διχασμού της κοινωνίας, αφού γίναμε το πρώτο πεδίο της ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης. Μιας αντιπαράθεσης, βέβαια, που ηταν περισσότερο στο μυαλό των Ελλήνων κομμουνιστών, που αγνοούσαν τι είχε συμφωνήσει ο Ιωσηφ Στάλιν στη Γιάλτα.
Δυστυχώς η σχολική ιστορια συντηρεί τη διάσταση αυτη ανάμεσα στην Ελλαδα και την Ευρώπη και οι μαθητές μας σπανίως ακούνε ή μαθαίνουν ευρωπαϊκή ιστορια, για να μην πω ότι ελάχιστα γνωρίζουν απο τα πιο σπουδαία γεγονότα της παγκόσμιας.
Δυστυχώς η σχολική ιστορια συντηρεί τη διάσταση αυτη ανάμεσα στην Ελλαδα και την Ευρώπη και οι μαθητές μας σπανίως ακούνε ή μαθαίνουν ευρωπαϊκή ιστορια, για να μην πω ότι ελάχιστα γνωρίζουν απο τα πιο σπουδαία γεγονότα της παγκόσμιας.
Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει στο εγγύς μέλλον κάποια αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων, μήπως και δουμε να κινείται κατι προς τη σωστή κατεύθυνση, της δημιουργίας σκεπτόμενων Ελλήνων της Ευρώπης.
