Φυλή στον Αμαζόνιο ανθεκτική στις ασθένειες του σύγχρονου κόσμου

Ανθεκτικά μικρόβια βρέθηκαν σε απομονωμένη φυλή του Αμαζονίου 

Το 2009 ανακαλύφθηκε άγνωστη φυλή στον Αμαζόνιο.
Τα μέλη μιας απομονωμένης φυλής του Αμαζονίου που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον έξω κόσμο το 2009 φέρουν το πλουσιότερο μικροβίωμα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ σε ανθρώπους. Το περίεργο όμως είναι ότι τα βακτήρια που ζουν στο δέρμα και το έντερό τους είναι ανθεκτικά τόσο στα φυσικά όσο και στα συνθετικά αντιβιοτικά.

Η μελέτη επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής μειώνει την ποικιλία των μικροβίων που ζουν μέσα και πάνω μας. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν μάλιστα ότι η μειωμένη αυτή ποικιλότητα σχετίζεται με σύγχρονες ασθένειες όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης και ο καρκίνος.

Οι ασθένειες αυτές απουσίαζαν από την μικρή κοινότητα της φυλής των Γιανομάμι που εντοπίστηκε από ελικόπτερο το 2008 στη ζούγκλα της Βενεζουέλας. Οι Γιανομάμι πιστεύεται ότι ζουν σχεδόν τελείως απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο εδώ και 11.000 χρόνια, και η συγκεκριμένη κοινότητα δεν είχε εκτεθεί ποτέ στη σύγχρονη δίαιτα και τα Δυτικά φάρμακα.

Εθιμα ταφής, Χάνα Κεντ

ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ - Εκδόσεις Ίκαρος

Στη Βόρεια Ισλανδία του 1829 η Agnes Magnúsdóttir καταδικάζεται σε θάνατο για την άγρια δολοφονία δύο ανδρών. Υποχρεώνεται να περάσει το χρόνο μέχρι την εκτέλεσή της στη φάρμα του Jón Jónsson με την οικογένειά του, την γυναίκα του και τις δύο κόρες τους. Η οικογένεια, τρομοκρατημένη που αναγκάζεται να συμβιώσει με μια καταδικασμένη δολοφόνο, αποφεύγει να της μιλήσει.

Μόνον ο Tóti, που έχει οριστεί πνευματικός σύμβουλός της έχει επαφή μαζί της, προσπαθώντας να σώσει την ψυχή της. Καθώς περνά ο καιρός και έρχεται ο χειμώνας, οι δουλειές στη φάρμα τους φέρνουν όλους πιο κοντά. Η ιστορία της Agnes ξεδιπλώνεται ενώ αναδύεται και το ερώτημα της πραγματικής ή μη ενοχής της.
Βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία το Έθιμα Ταφής είναι ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για την προσωπική ελευθερία: πως βλέπουμε τον εαυτό μας, πως μας βλέπουν οι άλλοι, και ως που θα φτάσει ο καθένας για την αγάπη.

Η Hannah Kent μέσα από τις περιγραφές της Βορείου Ισλανδίας, όπου κάθε μέρα είναι μια μάχη για την επιβίωση, θέτει ένα καίριο ερώτημα: πως μπορεί μια γυναίκα να αντέξει όταν η ζωή της εξαρτάται από τις ιστορίες των άλλων.

Ενα εξαιρετικό μυθιστόρημα για μια άγνωστή μας χώρα με ωραια πλοκή και συγκλονιστικό τέλος.

Λίγες σκέψεις στην αρχή της Μ. Εβδομάδας

 ​Το θρησκευτικό αίσθημα είναι μια πολύ βαθιά προσωπική υπόθεση. Διαμορφώνεται από τόσα πολλές διαφορετικές πηγές: προσωπικά βιώματα, παιδικές μνήμες, διδαχές, εμπειρίες και μαρτυρίες κοντινών ανθρώπων. Διαμορφώνεται από την άλλη και από αρνητικά παραδείγματα. Από την παρατήρηση ανθρώπων που αρέσκονται σε μεγάλους σταυρούς και βαθιά προσκυνήματα, σε αυτό που ονομάζω «επιδεικτική πίστη» θέλοντας να πείσουν τον περίγυρό τους για τα ηθικά κίνητρα των ανήθικων, στην πραγματικότητα, πράξεών τους. Η πίστη δεν μετριέται σε γονυκλισίες και προσευχές, στη δήθεν ευλάβεια του χαμηλωμένου βλέμματος, ούτε αποδεικνύεται στις πρώτες σειρές της εκκλησίας. Η πίστη συνδέεται με την ηθική στάση ζωής, με την ταπεινότητα που διδάσκει ο χριστιανισμός, με την ανιδιοτέλεια και την προσφορά, όποια μπορεί ο καθένας. Δεν είναι η θρησκεία εισιτήριο εισόδου σε κονκλάβια εκλεκτών και πατρικίων που μηχανεύονται δολίως, αλλά η ενσυνείδητη προσπάθεια να ζήσεις με γνώμονα τις ηθικές αξίες που δίδαξε ο Χριστός όπου μπορείς, στην οικογένεια, στην εργασία, στις κοινωνικές συναναστροφές.

Με αυτές τις σκέψεις οδηγούμαι άλλη μια φορά στο ποίημα του Καβάφη.

Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για το θρησκευτικό αίσθημα.