Μάντυ Σιταρά- Καμπάση, 29 λέξεις αργότερα, εκδόσεις Άγκυρα

"Τι είδους κόρη ήθελε να'χει στ' αλήθεια; Δεν μπορούσε να επηρεάσει την κόρη της από αυτά που ήθελε, ή ακόμα και από αυτά που έπρεπε να δοκιμάσει για να μπορέσει να μεγαλώσει. Ακόμα και αν είχε τη δύναμη να το κάνει, θα ήταν σωστό, ρωτούσε τον εαυτό της; Ποιος μας δίνει το δικαίωμα να γινόμαστε μικροί θεοί και να προγραμματίζουμε τη ζωή τους; Το γεγονός ότι τα φιλοξενήσαμε στην κοιλιά μας για εννιά μήνες; Ότι σταθήκαμε δίπλα τους για να τους μάθουμε πώς να ζουν και να επιβιώνουν; Ότι ξενυχτήσαμε στις αρρώστιες τους; Ότι θα τ' αγαπάμε μέχρι να πεθάνουμε; Ότι θα νοιαζόμαστε μέχρι να πεθάνουμε; Το'ξερε η Κίχλη ότι όλα αυτά μάς κάνουν μάνες, αλλά δεν πρέπει να μας κάνουν παντοτινούς θεματοφύλακες της ζωής τους. Τα λάθη του καθενός από εμάς είναι τόσο δικά του, όσο και η ζωή που θα επιλέξει να ζήσει."