Η δική μου Σαντορίνη δεν ειναι ο τουριστικός προορισμός που έχει φανατικούς οπαδούς αλλά και, λιγότερους βέβαια, το ίδιο φανατικούς αρνητές. Η δική μου Σαντορίνη δεν ειναι το ηλιοβασίλεμα της Οίας ή τα πολυτελή ξενοδοχεία.
Η δική μου Σαντορίνη ειναι ο τόπος μου, εκεί που κάθε γωνιά, κάθε καλντερίμι αναβιώνει μια ανάμνηση, όπου το όνομά μου ακούγεται οικείο.
Η δική μου Σαντορίνη ειναι οι μυρωδιές της άνυδρης γης, το ζαρωμενο ντοματάκι, το αγκαθερο "φαραοσυκο", η "παντρεμένη" φάβα, η ντοπιολαλιά, η παράδοξη αντίφαση των κατοίκων, που παρά την υπερβολική ανάπτυξη του τουρισμού, κρατούν με πάθος τις παραδόσεις τους κι όχι για φολκλορικους λόγους.
Χάνομαι στα στενά των κάτω Φηρών ή του Μεροβιγλιού, εκεί που ειναι τόσο ήσυχα, τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα τόσο, μα τόσο μακριά απ' όλα κι εκεί η Σαντορινη η δική μου φανερώνεται, τόσο
άγρια και τόσο όμορφη, τόσο απαιτητική αλλά και τόσο γενναιόδωρη.
Αυτή ειναι η δική μου Σαντορινη: ο τόπος του πατέρα μου, αλλά, πάλι, με έναν ιδιαίτερο τροπο, ο δικός μου, καταδικός μου τόπος: καταφυγή και αγώνας.
Η δική μου Σαντορίνη ειναι ο τόπος μου, εκεί που κάθε γωνιά, κάθε καλντερίμι αναβιώνει μια ανάμνηση, όπου το όνομά μου ακούγεται οικείο.
Η δική μου Σαντορίνη ειναι οι μυρωδιές της άνυδρης γης, το ζαρωμενο ντοματάκι, το αγκαθερο "φαραοσυκο", η "παντρεμένη" φάβα, η ντοπιολαλιά, η παράδοξη αντίφαση των κατοίκων, που παρά την υπερβολική ανάπτυξη του τουρισμού, κρατούν με πάθος τις παραδόσεις τους κι όχι για φολκλορικους λόγους.
Χάνομαι στα στενά των κάτω Φηρών ή του Μεροβιγλιού, εκεί που ειναι τόσο ήσυχα, τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα τόσο, μα τόσο μακριά απ' όλα κι εκεί η Σαντορινη η δική μου φανερώνεται, τόσο
άγρια και τόσο όμορφη, τόσο απαιτητική αλλά και τόσο γενναιόδωρη.
Αυτή ειναι η δική μου Σαντορινη: ο τόπος του πατέρα μου, αλλά, πάλι, με έναν ιδιαίτερο τροπο, ο δικός μου, καταδικός μου τόπος: καταφυγή και αγώνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου